Met COOL*SAFE in Zuid-Afrika

Een spannende en onvergetelijke reis naar Zuid-Afrika ligt achter me en ik kan zeggen dat ik zonder de “Cool Safe koeltas” en zonder de geweldige en onmisbare tips van de medewerkster van “artemed products”, mevrouw Paulmann, de reis zeker niet zo soepel had doorstaan.

Ter voorbereiding op onze grote en unieke rondreis, die ons in februari 2019 gedurende 20 dagen van Johannesburg via het Kruger National Park, door het Hluhluwe Game Reserve, langs de machtige achtergrond van de Drakensbergen, langs de Indische Oceaan aan de Wild Coast via de Garden Route naar Kaapstad zou brengen, begon ik al weken van tevoren met de voorbereidingen. Ik wist dat we niet in hotels zouden verblijven, maar in authentieke lodges, elke dag op een andere plek en onder andere omstandigheden.

Mijn reumatoloog gaf me wijselijk de “Cool Safe koeltas”. Omdat ik nog steeds informatie nodig had, nam ik contact op met “Artemed products”. Ze gaven me onmiddellijk informatie over het koelen van de medicatie op lange termijn. Ik heb toen thuis geëxperimenteerd met de koelelementen, opgeschreven hoe lang de batterijen meegingen en een thermometer geplaatst om te controleren, zodat ik een “gevoel” kreeg voor het koelgedrag.

In tegenstelling tot wat ik vreesde, verliep het vervoer van de medicijnen in het vliegtuig probleemloos en de tas werd zonder problemen of verdere controles geaccepteerd en doorgelaten bij het inchecken. Na 18 uur reizen had de binnenkant van de tas nog steeds een temperatuur van 6 graden. Dit eerste moeilijke deel van de reis had ik dus al overleefd! Tijdens de nachtvlucht was de medicijntas opgeborgen in het bagagekastje van het vliegtuig, waar het ’s nachts bijna vriest. Wist je dat?

Op het vliegveld van Johannesburg – het was al 30 graden toen we ’s ochtends aankwamen – heb ik de reserveaccu geplaatst. Nu vervolgden we onze reis ter plaatse in een Sprinter. Er was hier geen koelkast, alleen een grote campingkoelbox, die af en toe met ijs werd gevuld om ons koel te houden. Niets voor mij en mijn medicijnen!

Onze tourgroep was erg klein; naast de gids, die ook de chauffeur was, namen er in totaal 11 mensen deel aan deze rondreis. Hoewel de temperatuur in de minibus opliep tot 38 graden, hield ik het hoofd koel. De thermometer gaf tot ’s avonds nog 7 graden aan in mijn “koelkluis”.

Er was een koelkast in de eerste lodge, maar helaas geen vriesvak. De spuiten gingen de koelkast in voor de nacht, mijn 12 batterijen gaf ik af in de keuken met het verzoek om ze zeker in te vriezen – koeling is zeker niet genoeg! Desondanks kreeg ik de volgende ochtend 5 min of meer bevroren batterijen terug, de rest was gewoon koud. De thermometer wordt eigenlijk niet aanbevolen, maar omdat ik het zekere voor het onzekere wilde nemen, had ik de vooruitziende blik om hem in te pakken. Dit bleek een geluk bij een ongeluk op de tweede dag. Omdat mijn batterijen nog niet helemaal bevroren waren, heb ik het binnenste koeltasje op de ochtend van de tweede dag uit de “Cool Safe” gehaald en in de koelkast gelegd, omdat ik me eerder had gerealiseerd dat de koeltemperatuur voor de medicijnen op deze manier sneller wordt bereikt. Hoewel dit niet in de gebruiksaanwijzing staat, vond ik deze aanpak logisch, omdat ik 18 uur onderweg zou zijn en niet gemakkelijk kon terugvallen op ingevroren koelelementen.

Dit was natuurlijk vervelend, maar gelukkig had ik van tevoren al rekening gehouden met deze mogelijkheid. Fragment uit de bijsluiter van mijn medicatie: “De medicatie B. kan eenmalig maximaal 4 weken buiten de koelkast bewaard worden bij temperaturen tot maximaal 25 graden. Daarna mag het niet meer in de koelkast bewaard worden.”  Ik kon deze halfbevroren batterijen nooit de hele dag bij 3 tot 8 graden bewaren, want ’s middags was het alweer 38 graden in de bus. Ik moest er dus voor zorgen dat ik de temperatuur van de medicijnen onder de 25° C hield. Door de hoge buitentemperaturen werkte de airconditioning niet zoals we verwacht hadden. Airconditioning in Zuid-Afrika werkt gewoon niet zoals airconditioning in Duitsland – een bitter besef, vooral in de eerste week van onze reis, maar we raakten er langzaam aan gewend. We accepteerden het extreem goede nazomerweer, wat moesten we anders! We hadden eigenlijk temperaturen van rond de 27 graden verwacht.

Op de tweede middag van onze reis was de binnenkant van mijn koeltas al 15 graden, omdat ik geen volledig bevroren koelelementen had. De biologische bleef de rest van de reis in de “koelkluis”, de koelkast in de kamers zou te koud zijn geweest. Gelukkig had ik mijn thermometer! Ik hield de temperatuur in de binnenzak van de “Cool Safe” altijd tussen de 10 en 20 graden. Ik wilde zeker geen reuma riskeren op reis, maar ik zie het ook als mijn zorgplicht om voorzichtig om te gaan met zo’n hoogwaardig en duur medicijn! Per slot van rekening heeft deze biological me de afgelopen 6 maanden behoed voor nieuwe reuma-aanvallen!

Ik bleef de overgebleven batterijen ’s nachts invriezen – sommige in de keuken en sommige in een klein vriesvakje in de koelkast van onze lodge. Maar zo’n kleine koelkast koelt niet af tot -18° C, zoals eigenlijk voorgeschreven zou zijn. Ik moest de batterijen ’s nachts opnieuw inpakken of de zak opnieuw vullen, omdat de batterijen het niet zo lang uithielden bij meer dan 30°C, zelfs ’s nachts. Overdag had ik de resterende batterijen altijd goed verpakt in een tweede, kleinere koeltas bij me, zodat ik ze op elk moment kon verwisselen. Als de batterijen ’s middags niet meer zo bevroren waren, deed ik er gewoon 4 of zelfs 5 in.

De verpakking van de batterijen vond ik ook geweldig. Ze werden geleverd in een zakje met een ritssluiting. Als ik de batterijen ’s avonds in de keuken neerlegde, kon ik er altijd zeker van zijn dat ze niet in direct contact waren geweest met iets anders. De buitenverpakking kon ik altijd schoonhouden met een doekje.

Toen ik in de laatste week van mijn reis de laatste pen eruit haalde, was de medicatie nog steeds helder, zoals voorgeschreven.

Zonder verdere problemen kon ik deze fantastische en voor mij unieke reis maken waar we zo naar verlangd hadden. We reisden 4500 km in de Sprinter, plus nog eens 200 km op de gamedrives tijdens de dierobservaties. Wie kan zeggen dat hij de Big Five (buffel, olifant, neushoorn, luipaard en leeuw) in het Kruger National Park op slechts één dag in het wild heeft gezien? Als de grote armoede van dit prachtige land ons niet elke dag weer met beide benen op de grond had gezet, hadden we gedacht dat we in het paradijs waren.

Dus, lieve mevrouw Paulmann, hartelijk dank voor uw goede tips en de vriendelijke telefoontjes.  Deze gaven me uiteindelijk ook veel zekerheid.

Hartelijke groeten

Anna H., Duitsland